Έφτασε η μέρα που επιτρέπεται να λέμε αθώα ψεματάκια, να κάνουμε πλάκες ώστε να ξεγελάσουμε κάποιον! Προσοχή, λοιπόν, σε αυτά που θα ακούσετε ή θα δείτε σήμερα!!
Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο της Πρωταπριλιάς ξεκίνησε από τους Κέλτες, έναν λαό της βορειοδυτικής Ευρώπης. Οι Κέλτες, λοιπόν ήταν δεινοί ψαράδες. Η περίοδος ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Αυτή την περίοδο όμως, τα ψάρια πιάνονταν πολύ δύσκολα. Όσο καλοί ψαράδες κι αν ήταν οι Κέλτες, δυσκολεύοταν να πιάσουν μια καλή ψαριά οπότε κατέφευγαν σε ψέματα σχετικά με το πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια πέρασε από γενιά σε γενιά και με το πέρασμα του χρόνου έγινε έθιμο.
Κάποια στιγμή αυτή ιδέα ήρθε και στην Ελλάδα και έτσι δημιουργήθηκε το έθιμο της Πρωταπριλιάς όπως το γνωρίζουμε σήμερα, να λέμε δηλαδή μικρά αθώα ψεματάκια ώστε να ξεγελάσουμε κάποιον και να κάνουμε πλάκα! Σε κάποιες περιοχές πιστεύουν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη τη χρονιά!
Συζητώντας το θέμα με τα παιδιά οι αντιδράσεις τους ήταν οι αναμενόμενες: "Μα κυρία, δεν είναι σωστό να λέμε ψέματα!!". Και φυσικά έχουν δίκιο! Έτσι, λοιπόν, ξεκαθαρίσαμε ότι κάτι τέτοιο επιτρέπεται μόνο για σήμερα λόγω του σχετικού εθίμου και ότι γενικά δεν είναι καθόλου σωστό να κοροϊδεύουμε τους άλλους. Διαβάσαμε το γνωστό σε όλους παραμύθι "Πινόκιο" αλλά και τον αγαπημένο μύθο του Αισώπου "Ο ψεύτης βοσκός" ώστε να μάθουμε από τα παθήματα των ηρώων.
Τέλος, παίξαμε ένα διασκεδαστικό παιχνίδι με τον Πινόκιο. Το κάθε παιδί έριχνε το ζάρι και έβαζε τον αντίστοιχο αριθμό από τουβλάκια πάνω στη μύτη του Πινόκιο. Το κάθε τουβλάκι αντιστοιχούσε σε ένα ψέμα του Πινόκιο. Η μύτη του όλο και μεγάλωνε καθώς το κάθε παιδί πρόσθετε τα τουβλάκια της ζαριάς του σε εκείνα που είχε τοποθετήσει ο προηγούμενος. Κάποια στιγμή φυσικά έπεφτε ο πύργος από τα τουλάκια καθώς έχαναν την ισσοροπία τους. Τότε επικρατούσαν γέλια και ενθουσιασμός. Έπειτα ξεκινούσαν από την αρχή ώστε να δημιουργήσουν την πιο μεγάλη μύτη!
Για την κατασκευή του παιχνιδιού χρειάστηκα μια εκτύπωση του προσώπου του Πινόκιο, την οποία μεγένθυνα σε μέγεθος Α3. Έπειτα, τη χρωμάτισα, την κόλλησα σε χαρτόνι και την έντυσα με διάφανο αυτοκόλλητο για μεγαλύτερη αντοχή. Τα επιπλέον υλικά που χρειαστήκαμε ήταν ξύλινα τουβλάκια και ένα ζάρι!
Καλή συνέχεια και προσοχή στα ψεμματάκια σήμερα!
♥Ροδή♥
