Οι κούκλες αποτελούν ένα εκπληκτικό εργαλείο στα χέρια του εκπαιδευτικού καθώς τα παιδιά πολύ εύκολα ταυτίζονται, μιλάνε, γελάνε, λυπούνται, συζητούν, επικοινωνούν με αυτές. Ακόμα και χωρίς την ύπαρξη κουκλοθεάτρου τα παιδιά επικεντρώνονται στην κούκλα και όχι στον εκπαιδευτικό που της δίνει φωνή και κίνηση. Με τις κούκλες μας δίνεται η δυνατότητα να προσεγγίσουμε ακόμα και τα πιο "δύσκολα"
ή ευαίσθητα θέματα, όπως είναι και τα συναισθήματα. Μέσα από τις κούκλες τα παιδιά εκφράζονται και απελευθερώνονται.
Σας παρουσιάζω λοιπόν τις κούκλες των συναισθημάτων, τη Χαρά, τη Λύπη, το Φόβο και το Θυμό.
Η τεχνική που χρησιμοποίησα για την κατασκευή τους λέγεται "μιμόζα", την οποία έμαθα από την καλή μου φίλη και συνάδελφο Λυδία Δελιάκη.
Ουσιαστικά, για την κατασκευή της κάθε κούκλας χρειαζόμαστε εφημερίδες, χαρτοταινία, αλουμινόχαρτο, χρώματα, πινέλα, υφάσματα και κόλλα. Η συγκεκριμένη τεχνική αποτελεί μία από τις πολλές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε.
Μη διστάσετε να κατασκευάσετε κούκλες, όπως μπορείτε! Eντάξτε τες στη σχολική καθημερινότητα και τα αποτελέσματα θα σας εκπλήξουν!
Καλή επιτυχία!!!
♥Ροδή♥